21η ΜΑΡΤΙΟΥ: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

21^η ΜΑΡΤΙΟΥ: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

21^η Μαρτίου σήμερα, παιδιά. Μια ημέρα με ιδιαίτερη βαρύτητα, αφού είναι αφιερωμένη-σε παγκόσμιο επίπεδο-σε πολλά θέματα. Έτσι η συγκεκριμένη ημέρα είναι Παγκόσμια κατά του Ρατσισμού, για το σύνδρομο Down, του Ύπνου, της Δασοπονίας, της Οικιακής Οικονομίας, Διεθνής Ημέρα της Γης, του Κουκλοθεάτρου, των Μονογονεϊκών Οικογενειών και βέβαια Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.

Για την ιστορία η καθιέρωση της ως Ημέρα Ποίησης έχει την αρχική της έμπνευση στον Έλληνα-Βολιώτη στην καταγωγή-ποιητή, νομικό και παραγωγό εκπομπών λόγου στην Ελληνική Ραδιοφωνία, Μιχαήλ Μήτρα. Αυτός το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων, να υιοθετηθεί ο εορτασμός στην Ελλάδα της Ημέρας Ποίησης, κάτι που συνέβαινε και σε άλλες χώρες, και να οριστεί μάλιστα συγκεκριμένη μέρα γι? αυτά. Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλο, τότε προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων.

Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου ήταν αυτή που πρότεινε ως ημέρα εορτασμού της 21^ης Μαρτίου και αυτό γιατί κατά τη μέρα αυτή συντελείται η εαρινή ισημερία, δηλαδή και σύμφωνα με τους αστρονόμους, είναι η στιγμή που ο Ήλιος λάμπει ακριβώς κάθετα πάνω από τον Ισημερινό της Γης, ενώ αμέσως μετά ??μεταναστεύει?? αργά προς τα βόρεια.

Αλλιώς τότε γιορτάζουμε τον ερχομό της Άνοιξης, της αναγέννησης, της ζωής, του φωτός, που αρχίζει σιγά-σιγά να υπερτερεί του σκοταδιού-της αισιοδοξίας έναντι της απαισιοδοξίας. Η πρόταση λοιπόν πέρασε και έγινε πραγματικότητα. Το 1999 ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21 Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Αμέσως η εισήγηση βρήκε υποστηρικτές κυρίως από τις χώρες της Μεσογείου: Γάλλοι, Ιταλοί, Τυνήσιοι κ. α. υπερψήφισαν την πρόταση. Τον Οκτώβριο του 1999 στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21^η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά «Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση».

Αυτός που ασχολείται με την ποίηση είναι ο ποιητής. Τι είναι ποιητής; Ποιητής είναι το άτομο το οποίο δημιουργεί ποίηση και η λέξη προέρχεται από την αρχαία λέξη ποιέω-ω. Χρησιμοποιεί το λόγο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να έχει διακριτή διαφορά από το πεζογραφικό κείμενο.

Η ύπαρξη ποιητών είναι από τότε που ο άνθρωπος αντιλήφτηκε την ικανότητα του λόγου. Οι ανθρωπολόγοι ? επιστήμονες υποστηρίζουν ότι στις πρωτόγονες κοινωνίες ο ρόλος του ποιητή πρέπει να ήταν ιδιαίτερα τιμητικός συνδεόμενος άμεσα με το ρόλο του δασκάλου. Η ποίηση είναι τέχνη, η τέχνη του Λόγου. Δεν υπάρχει ένας μοναδικός, καθολικός ορισμός γι? αυτήν, αφού καθένας από τους λογοτέχνες-και όχι μόνο έχει καταθέσει τη δική του άποψη γι? αυτήν.

Περνώντας τώρα στην ελληνική ποίηση κρίνουμε πως θα ήταν χρήσιμη μια πολύ σύντομη αναφορά στην ιστορία της από την ύπαρξη των πρώτων ποιητικών κειμένων ως σήμερα.

Α. Έτσι λοιπόν και ξεκινώντας από την αρχαιότητα οι αρχές της ποίησης αναζητούνται παλαιότερα του Ομήρου. Για την προ ομηρική εποχή η παράδοση διέσωσε ονόματα όπως Ορφέας και Λίνος, ενώ η ποίηση της εποχής ήταν κυρίως ιερή, δηλαδή ύμνοι στους θεούς και μυθική, δηλαδή με περιεχόμενο τις περιπέτειες μυθικών προσώπων αλλά και ιστορική, συμποσιακή, γαμήλια κ. α.

Τα πρώτα έντεχνα μνημεία αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας ήταν ποιητικά, τα γνωστά μας ηρωικά έπη του Ομήρου, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια. Τοποθετούνται στο β? μισό του 8^ου αιώνα π. χ., (Γεωμετρική εποχή) και είναι τα μόνα που σώζονται ολόκληρα. Παράλληλα είχαν δημιουργηθεί κι άλλα που αποτέλεσαν τον επικό κύκλο. Επίσης έχουμε και το διδακτικό έπος του Ησιόδου, τη Θεογονία.

Αργότερα στην Αρχαϊκή εποχή, 7^ος αιώνας π. χ., έχουμε την άνθηση της λυρικής ποίησης, δηλαδή απαγγελία με συνοδεία της λύρας. Πλέον ο άνθρωπος στρέφει την προσοχή του προς την ανεξερεύνητη εσωτερικότητά του. Τα συναισθήματα και τα πάθη του. Συνειδητοποιείται η αξία του ατόμου έναντι της κοινωνικής ομάδας. Η ποίηση αυτή διακρίνεται σε ιάμβους, ελεγείες, αιολικό μέλος, χορικό μέλος. Ενώ σπουδαία ονόματα ποιητών εποχής είναι: Αρχίλοχος, Συμεωνίδης, Μίμνερμος, Σόλων, Αλκαίος, Σαπφώ, Ανακρέων, Στησίχορος, Πίνδαρος.

Προχωρούμε στον 6^ο αιώνα π. χ. Η δωρική και χορική ποίηση κατά βάση θρησκευτική, με το διθύραμβο και τον παιάνα, βοηθά στην εμφάνιση της δραματικής ποίησης που κορυφώνεται την κλασσική περίοδο, 5^ος αιώνας π. χ. Οι ποιητές στρέφουν την προσοχή τους στον άνθρωπο και τα προβλήματά του και προσπαθούν να φτιάξουν έναν κόσμο ιδανικό, όμως χωρίς υπερβολές αλλά με μέτρο. Από τους πρώτους που καλλιέργησαν το είδος ήταν οι Χοιρίλος, Πρατίνας, Φρύνιχος. Ενώ οι Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης θεωρούνται οι μεγαλύτερες μορφές αττικής τραγωδίας και ο Αριστοφάνης, ο μεγαλύτερος κωμικός ποιητής της αρχαιότητας.

Στην ελληνιστική εποχή ανανεώνεται κάπως η λυρική και επική ? κυρίως διδακτική ? ποίηση, ενώ εμφανίζεται και η βουκολική/ ποιμενική. Γενικά η ποίηση που επικρατεί είναι αντιθρησκευτική, νοησιαρχική, κοσμοπολιτική, αλλιώς ποίηση που εκφράζει τους σοφιστές. Οι ποιητές ενδιαφέρονται πολύ για τη μορφή, λιγότερο για το περιεχόμενο. Κάνουν ?τέχνη για την τέχνη?. Παράλληλα ανθίζει το επίγραμμα, με ποικίλο περιεχόμενο και οι μίμοι που απεικονίζουν ρεαλιστικές σκηνές της καθημερινότητας. Σημαντικοί ποιητές της περιόδου αυτής:Καλλίμαχος, Θεόκριτος, Απολλώνιος.

Την εποχή μετά το 31 π. χ., οπότε και ολοκληρώνεται η ρωμαϊκή κατάκτηση των ελληνικών περιοχών, η ποίηση παρακμάζει προς όφελος της πεζογραφίας. Ωστόσο συντίθενται κάποια επιγράμματα, ύμνοι, ιστορικά και μυθολογικά έπη.

Β. Στη διάρκεια της βυζαντινής ιστορίας ? Ύστερη αρχαιότητα και μετά, 4^ος αιώνας ? 15^ος αιώνας, έχουμε την εμφάνιση της βυζαντινής ποίησης, κατά βάση θρησκευτική/ εκκλησιαστική αλλά και κοσμική. Κοντά στα παλαιά είδη ποίησης, π. χ. επική ποίηση, λυρική, διδακτική κ. α. εμφανίζονται και νέα είδη, όπως υμνογραφία, έμμετρα μυθιστορήματα, ?επαιτικά?, αυτοβιογραφικά, κέντρωνες, στιχουργικά παίγνια κ. α. Πολλά απ? αυτά γράφονται αρχικά σε λόγια γλώσσα, λιγότερα σε δημώδη, η οποία εντέλει και επικρατεί από το 12^ο αιώνα και μετά. Σ? αυτή τη μορφή γλώσσας γράφονται διδακτικά ποιήματα, βουκολική ποίηση θρήνοι, ποιήματα για την ξενιτιά. Βέβαια ήδη από τον 11^ο αιώνα σε δημώδη γλώσσα γράφονται τα ακριτικά τραγούδια, στα οποία παρουσιάζεται όλο το ηρωικό και πολεμικό πνεύμα του Βυζαντίου. Παράλληλα έχουμε και τη ?γλώσσα του παλατιού?, όπως φαίνεται στα Πτωχοπροδρομικά έργα, μια μεικτή γλώσσα, με στοιχεία λόγιας και λαϊκής. Μετά το 1204 εμφανίζονται έμμετρες μυθοπλαστικές αφηγήσεις, αλλιώς ιπποτικά μυθιστορήματα, όπως ?Λίβιστρος και Ροδάμνη?, ?Βέλθανδρος και Χρυσάντλα?, ?Ιμπέριος και Μαργαρώνα? κ. α. Στη βυζαντινή ποίηση πλέον από τον 1^ο αιώνα μ. Χ. αρχίζει να χάνεται το βασικό γνώρισμα της αρχαίας ποίησης: ο χωρισμός των φωνηέντων σε βραχέα και μακρά. Στους επόμενους αιώνες η τάση αυτή γενικεύεται και ως βάση της μετρικής είναι ο τόνος, δηλαδή η εναλλαγή τονιζόμενων και άτονων συλλαβών. Επίσης αυτή την εποχή εμφανίζεται το καθαυτό δημιούργημα του Βυζαντίου: ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος ? πολιτικός στίχος ? και ? ανάμεσα στ? άλλα ? η ομοιοκαταληξία. Σημαντικοί βυζαντινοί ποιητές: Γεώργιος Πισίδης, Κωνσταντίνος Μανασσής, Θεόδωρος Πρόδρομος, Γρηγόριος Ναζιανζηνός, Μιχαήλ Χωνιάτης, Κασσιανή, Μιχαήλ Γλυκάς, Ρωμανός ο Μελωδός, Ιωάννης ο Δαμασκηνός κ. α.

Την προεπαναστατική περίοδο (1453-1821) ανθεί στον φραγκοκρατούμενο ελληνισμό η κρητική, επτανησιακή και κυπριακή ποίηση και θέατρο με θεματολογία ερωτική ή μυθολογική: Γεώργιος Χορτάτσης «Ερωφίλη», Βιτσέντζος Κορνάρος «Ερωτόκριτος». Ταυτόχρονα εμφανίζονται και οι θρήνοι, κείμενα αναφερόμενα στην άλωση της Πόλης.

Στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα δεν εμφανίστηκε καθαρά λογοτεχνική παραγωγή. Έχουμε βέβαια την ανάπτυξη της δημοτικής ποίησης ? δημοτικού τραγουδιού που εκφράζει τα συναισθήματα του λαού και δείχνει την εξέλιξη της γλώσσας: κλέφτικα, μοιρολόγια, θρήνοι, νανουρίσματα, της ξενιτιάς, της αγάπης, παραλογές, κ. α.

18ος αιώνας εποχή Διαφωτισμού. Γίνεται μερική άνθηση ποιητικού λόγου από Φαναριώτες και Επτανήσιους προσωλομικούς: Μαρτελάος, Κουτούζης κ. α. Ξεχωρίζουν ωστόσο οι πρόδρομοι: Αθανάσιος Χριστόπουλος, Ρήγας Φεραίος, Ιωάννης Βηλαράς.

Γ. Νεότερη ελληνική λογοτεχνία (1821 ως σήμερα). Αμέσως μετά την απελευθέρωση η ποίηση ακμάζει. Οι ποιητές παρακολουθούν τις λογοτεχνικές εξελίξεις στην Ευρώπη ? κυρίως στη Γαλλία -, υιοθετούν λογοτεχνικά ρεύματα εμπλουτίζοντάς τα με στοιχεία από την ελληνική λογοτεχνική παράδοση. Έτσι το διάστημα από 1820-1880 είναι γνωστό ως τα Ρομαντικά χρόνια. Το λογοτεχνικό ποιητικό ρεύμα που επικράτησε ήταν ο Ρομαντισμός. Διακρίνουμε δύο σχολές αυτή την περίοδο: την Επτανησιακή και την Α? Αθηναϊκή. Η βασική διαφορά τους ήταν η χρήση της γλώσσας. Οι μεν Επτανήσιοι είχαν γλωσσικό τους όργανο τη δημοτική, οι δε Αθηναίοι την καθαρεύουσα. Και οι δύο σχολές επηρεάστηκαν πολύ από την επανάσταση του 1821, ιδίως τα πρώτα χρόνια. Ποιητές της Επτανησιακής σχολής ήταν: ο Σολωμός ? εθνικός μας ποιητής και ο Κάλβος. Και οι δύο ηγετικές φυσιογνωμίες. Επίσης οι: Πολυλάς, Μάτεσις, Τυπάλδος, Τερτσέτης, Μαρκοράς, Βαλαωρίτης, Λασκαράτος, Μαβίλης. Ποιητές της Α? Αθηναϊκής σχολής ήταν: Αλέξανδρος Σούτσος, Ραγκαβής, Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος, Σπυρίδων Βασιλειάδης, Αχιλλέας Παράσχος κ. α.

Προχωρώντας στα χρόνια από 1880 ως 1930 νέα ευρωπαϊκά ρεύματα εμφανίζονται: παρνασσισμός, συμβολισμός, ρεαλισμός. Η ποίηση ανανεώνεται θεματικά και σ? αυτό βοηθά η επιστήμη της Λαογραφίας, ενώ πλέον καθιερώνεται η δημοτική. Έχουμε τη Νέα Αθηναϊκή σχολή με εκπροσώπους: Νίκος Καμπάς, Γεώργιος Δροσίνης, Κωστής Παλαμάς, Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Λορέντζος Μαβίλης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Ιωάννης Γρυπάρης, Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, Λάμπρος Πορφύρας. Παράλληλα εμφανίζονται νεότεροι ποιητές που ακολουθούν προσωπικούς δρόμους, άλλους από την ποίηση του Παλαμά. Τέτοιοι είναι οι: Κ. Π. Καβάφης, Άγγελος Σικελιανός και Κώστας Βάρναλης (βραβείο Λένιν 1959). Τα χρόνια του μεσοπολέμου έχουμε την εμφάνιση της γενιάς του ?20. Είναι ποιητές όπως: Κώστας Καρυωτάκης, Μαρία Πολυδούρη, Τέλλος Άγρας, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Κώστας Ουράνης, Ρώμος Φιλύρας κ. α. Είναι η νεορομαντική ή νεοσυμβολιστική ομάδα που βίωσε η Μικρασιατική καταστροφή και την αποτυχία της ?Μεγάλης Ιδέας?, γι? αυτό και στην ποίησή τους αυτοί οι ποιητές εκφράζουν απογοήτευση, πεσιμισμό, έλλειψη ιδανικών, πικρία, απομόνωση.

Τα χρόνια που ακολουθούν μετά το 1930 εμφανίζεται η γενιά του ?30. Ανανεωτικός άνεμος φυσά στην ποίηση, αφού καθιερώνεται ο ελεύθερος στίχος και εισάγεται ο υπερρεαλισμός. Σημαντικότατοι εκπρόσωποι οι: Γιώργος Σεφέρης (βραβείο Νόμπελ 1963), Νίκος Εγγονόπουλος, Ανδρέας Εμπειρίκος, Νικηφόρος Βρεττάκος, Γιάννης Ρίτσος (βραβείο Λένιν 1975-76), Νίκος Γκάτσος, Οδυσσέας Ελύτης (βραβείο Νόμπελ 1979), Γιώργος Σαραντάρης. Η γενιά αυτή συνεχίζει να προσφέρει έργο και στα χρόνια της κατοχής και στα χρόνια του εμφυλίου.

Ακολουθεί η 1^η μεταπολεμική γενιά ποιητών, δηλαδή αυτοί που εμφανίστηκαν λίγο πριν το 1950. Οι ποιητές αυτοί βίωσαν τα πολύ σημαντικά κοινωνικά και πολιτικά ? κυρίως ? γεγονότα που συντελέστηκαν στον τόπο μας κι από εκεί άντλησαν πλούσια θεματική για το έργο τους που χαρακτηρίστηκε κοινωνικό ή πολιτικό. Πολλοί απ? αυτούς λόγω των αριστερών τους φρονημάτων εκδιώχθηκαν. Έτσι μετέφεραν το προσωπικό τους βίωμα στην ποίησή τους. Παράλληλα άλλοι ποιητές γράφουν ποίηση η οποία εκφράζει την υπαρξιακή τους αγωνία και τέλος άλλοι επιλέγουν θρησκευτικό ή φιλοσοφικό περιεχόμενο για το έργο τους. Η γενιά αυτή ακολουθεί γενικά τον υπερρεαλισμό. Σημαντικοί εκπρόσωποι: Μανόλης Αναγνωστάκης, Τάσος Λειβαδίτης, Τίτος Πατρίκιος, Μίλτος Σαχτούρης, Τάκης Σινόπουλος, Νίκος Καρούζος, Ελένη Βακαλό, Νίκος Γκάτσος, Νάνος Βαλαωρίτης, Ρίτα Μπούμη Παππά, Γιάννης Δάλλας, Ζωή Καρέλλη, Νίκος Θέμελης, Νίκος Καββαδίας κ. α.

Και ολοκληρώνουμε την ιστορική μας ποιητική αναδρομή με τη σύγχρονη ελληνική ποίηση και τη 2^η μεταπολεμική γενιά – αλλιώς γενιά του ?70. Οι ποιητές της γενιάς αυτής είναι γνωστοί και με τον όρο ?γενιά της αμφισβήτησης και της άρνησης?, διότι βιώνοντας τις παγκόσμιες ανακατατάξεις της εποχής τους: Ψυχρός Πόλεμος, φόβος πυρηνικού ολέθρου, ανάπτυξη τεχνολογίας, κατάκτηση διαστήματος, επαναστάσεις, κινήσεις ανεξαρτησίας, Μεταπολίτευση στην Ελλάδα, Μάης του ?68, πόλεμος Βιετνάμ, προβληματίζονται, στοχάζονται, μελαγχολούν δίνοντας στην ποίησή τους τα χαρακτηριστικά της αμφισβήτησης, της ειρωνείας, του συναισθήματος και της κριτικής σε κάθε καθιερωμένο, όπως αξίες, κοινωνικά συστήματα, παραδοσιακά λογοτεχνικά ρεύματα. Οι ποιητές της γενιάς αυτής επηρεάστηκαν σημαντικά από το έργο των: Σολωμού, Καρυωτάκη, Σεφέρη και Εμπειρίκου. Εμπνέονται από τον αυθορμητισμό, την καλή κι ελεύθερη ζωή, την ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη, τη συνεργασία, την ελεύθερη έκφραση, τον έρωτα. Αναζητούν τη συντροφικότητα για να αντιμετωπίσουν τη μοναξιά τους στην πόλη, νοσταλγούν την ύπαιθρο, αρνούνται τον καταναλωτισμό. Για τους περισσότερους της γενιάς η ποίησή τους έγινε κρυπτική, υπαινικτική στο πέρασμα των χρόνων, γι? αυτό και από κάποιο σημείο και μετά δε συναποτελούν ?ομάδα?, αλλά ο καθείς προχωρά προσωπικά λόγω της έλλειψης ενός κοινού ιδεολογικού δεσμού κι άρα ο όρος ?γενιά? μάλλον δεν τους ταιριάζει. Πρέπει όμως να τονιστεί το στίγμα, η προσφορά τους στο γλωσσικό τομέα. Πράγματι η γλώσσα που χρησιμοποιούν είναι γνήσια, τολμηρή ? προκλητική, χωρίς καλλωπισμούς, με πολλούς νεολογισμούς, δηλαδή νέες λέξεις και αρκετά εριστική ή και σατιρική. Γράφουν σε ελεύθερο στίχο, που έχει έντονο πεζολογικό ύφος, προφορικό.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση αυτή την πολυπληθή ομάδα να τη χωρίσουν σε εκπροσώπους δύο γενιών: όσοι εμφανίστηκαν στα ποιητικά πράγματα τη δεκαετία του 1960 να αποτελούν τη γενιά του ?60 ή δεύτερη μεταπολεμική γενιά και οι υπόλοιποι να αποτελούν τη γενιά του ?70 ή αλλιώς τρίτη μεταπολεμική γενιά. Εκπρόσωποι της μεγάλης αυτής ομάδας είναι: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κική Δημουλά, Νίκος ? Αλέξης Ασλάνογλου, Ανέστης Ευαγγέλου, Γιάννης Βαρβέρης, Μιχάλης Κακουλίδης, Τάκης Βαρβιτσιώτης, Γιάννης Κοντός, Νάσος Βαγενάς, Χάρης Βλαβιανός, Τζένη Μαστοράκη, Αθηνά Παπαδάκη, Μιχάλης Γκανάς, Μάνος Ελευρερίου, Αντώνης Φωστιέρης, Γιώργος Χρονάς κ. α. Κι άλλοι πολλοί παιδιά μου. Κι έπεται συνέχεια, η ποίηση συνεχίζεται. Γιατί; Μα γιατί είναι ανθρώπινη ανάγκη, το χρειάζεται η ψυχή μας, γιατί είναι στη φύση μας κι αυτή η μορφή του λόγου, κι αυτός ο τρόπος επικοινωνίας τόσο με τον εσωτερικό μας κόσμο όσο κι αυτόν που μας περιβάλλει. Κι ακόμα περισσότερο σήμερα που ο κόσμος που μας περιβάλλει δεν είναι και τόσο όμορφος και ?ηθικά πλασμένος?. Που η ζωή μας κατακλύζεται από την ασχήμια, το φόβο, το κακό, την ύλη, την έλλειψη αξιών και πιο πολύ ανθρώπινων κι όχι τόσο προσωπικών οραμάτων. Σήμερα λοιπόν παιδιά ίσως θα πρέπει η ποίηση και οι ίδιοι οι ποιητές να επαναπροσδιορίσουν τον κοινωνικό τους ρόλο και να δώσουν δυναμικά το παρόν και το στίγμα τους με μια ποίηση τέτοια που να μπορεί να φωτίζει δρόμους, να καθοδηγεί ψυχές, να τροφοδοτεί το πάθος και τη σκέψη όλων μας, να καθαρίζει βλέμματα και καρδιές, ώστε να μπορούμε να αντισταθούμε, να μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά στο αύριο που μας αξίζει. Κι όπως λέει ο ποιητής PaulEluard «Ποιητής δεν είναι ο εμπνευσμένος, είναι εκείνος που εμπνέει»: Η όπως λέει ο ποιητής μας Νικηφόρος Βρεττάκος:

«Ο ποιητής είναι το πνεύμα της γης

που σηκώνεται όταν γίνεται σκότος

και λάμπει όπως ένα κομμάτι αστραπής

σε μεγάλο ύψος τη νύχτα».

ή επίσης ο Μ. Αναγνωστάκης:

«Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει.

Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα.

Όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω».

και ο Γ. Σεφέρης:

«Λίγο ακόμα θα ιδούμε τις αμυγδαλιές

ν΄ ανθίζουν τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο

τη θάλασσα να κυματίζει λίγο ακόμα,

να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα».

και τέλος ο Γ. Ρίτσος:

«Ανάβω στίχους για να ξορκίσω το κακό

που πλάκωσε τη χώρα».

Γι? αυτό παιδιά μου διαβάστε ποίηση, βάλτε αυτό το ?όπλο? στη ζωή σας κι ακόμα καλύτερα γράψτε τα στιχάκια σας, γράψτε τις στροφές σας, δημιουργήστε τα ποιήματά σας. Και ποιος ξέρει; Σε μερικά χρόνια κάποιος από σας να γίνει μέγας και τρανός ποιητής. Εμείς από εδώ σας το ευχόμαστε!

Σήμερα ο χώρος της ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης θα παραμείνει ανοικτός όλο το πρωινό, έτσι ώστε να μπορέσετε να τον επισκεφθείτε και να έρθετε σε επαφή με αυτή τη μορφή ανθρώπινης τέχνης τόσο μέσα από ποιήματα Ελλήνων ποιητών όσο και μέσα από λόγια διανοούμενων και ποιητών για την ποίηση και γενικά για τους ποιητές. Ακόμα θα δείτε εικόνες με τα πρόσωπα Ελλήνων ποιητών, για να τους ?γνωρίσετε? και τέλος, υπάρχει χώρος για όποιον κι όποια από σας επιθυμεί να καταθέσει την προσωπική του/της άποψη για την ποίηση είτε να γράψει το δικό του/της ποίημα.

Και πριν σας αφήσουμε, σ? αυτό το σημείο, αισθανόμαστε την ανάγκη εμείς οι υπεύθυνες της ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης ? η κ. Τζουλουχά Μαρία κι εγώ, Γαλανοπούλου Μαρία, – να ευχαριστήσουμε θερμά τη γραμματέα του σχολείου μας, κ. Γαρουφαλή Μαρία, για την πολύτιμη βοήθεια και στήριξή της στο ηλεκτρονικό κομμάτι της εκδήλωσης και φυσικά όλους τους συναδέλφους καθώς και τον κ. Διευθυντή του σχολείου μας που ευγενικά μας επέτρεψαν να διαθέσουμε τη δική τους 1^η ώρα μαθήματος στην ημέρα Ποίησης.

Ευχαριστούμε κι εσάς παιδιά μας και σας ευχόμαστε καλή ποιητική απόλαυση!